Tercümesinin bir hülâsası:

            İnsanı halk edip Kur’anı ona talim eden Zât-ı Zülcelal’in Rahman ismiyle tecelli-yi kübrasına, rahmetin tecelliyatı adedince ona hamd ü sena ederek ve Seyyid-ül Beşer Muhammed 

Aleyhissalâtü Vesselâm’ı Rahmeten lil’âlemîn gönderdiği o Resul-i Ekremine risaletin semereleri adedince ona, âl ü ashabına salât ü selâm ve hadsiz şükrediyoruz ki: Onun mu’cize-i kübrası ve hakaik-i kâinatın remizleri ve işaretleri ile tamamıyla cem’edilen Kur’an-ı Azîmüşşan asırların geçmesi ile daim, bâki ve nev’-i beşere mürşid, tâ kıyamete kadar beka vermiş ve o Resul-i Ekrem’i onlara Üstad-ı Azam eylemiş.

            Emma ba’dü biliniz ki: Evvelâ bu yazacağımız işarat ve nüktelerdeki maksadımız Kur’anın nazmındaki bir kısım remizlerinin tefsiridir. Çünki yedi nevi i’cazın en incesi, fakat kuvvetli ve lafzî fakat hakikatlı i’caz, Kur’anın nazmından tecelli ediyor. Evet, parlak i’caz elbette nazmın nakşından çıkıyor.